Στον καθεδρικό ναό του Εδιμβούργου -St Giles’ Cathedral, γνωστός στη Σκωτία ως High Kirk of Edinburgh, υπάρχουν εντοιχισμένες αναμνηστικές πλάκες για τους ήρωες που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Λάβαρα με θυρεούς στολίζουν τις καμάρες του εσωτερικού του, θυμίζοντας τους αγώνες τους. Ανάμεσα στις άλλες πλάκες υπάρχουν και σπουδαίων προσώπων της πόλης.
Διαβάζοντας κάποιες από αυτές στο δεξιό κλίτος του ναού, στάθηκα ιδιαίτερα σε μία διότι αναφερόταν στην Ελλάδα.Συγκινήθηκα. Πολύ. Η κρυφή μου περηφάνια, σκέψη με τη σκέψη έγινε παράπονο. Και το παράπονο ενόχληση, σαν αυτήν που νιώθεις όταν δεν μπορείς να αντιδράσεις.
Τον έλεγαν John Stuart Blackie και ήταν γεννημένος στην Γλασκώβη το 1809.
Ποιος τον έχει ακούσει άραγε στην Ελλάδα του 2019; Ουδείς…
Στην μαρμάρινη πλάκα αυτήν -ας την ονομάσουμε επιτύμβια χωρίς να είναι, αναγράφεται με κεφαλαία ελληνικά η εξής φράση: ΑΛΗΘΕΥΕΙΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗΙ (όπου το ίωτα στο τέλος ήταν η υπογεγραμμένη)
Στον καθεδρικό ναό του Εδιμβούργου, ένας δάσκαλος, ποιητής, φιλόσοφος, καθηγητής των Ελληνικών τιμά με τον τρόπο αυτό το ελληνικό πνεύμα. Για τους ίδιους ήταν σπουδαίο να αναγραφεί πως ήταν καθηγητής των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για τριάντα χρόνια, από το 1852 έως το 1882.
Πριν από το θάνατό του καθιέρωσε μια ταξιδιωτική υποτροφία ώστε να μπορούν οι σπουδαστές να μάθουν ελληνικά στην Αθήνα.
Έψαξα για τη φράση στο διαδίκτυο.Υπάρχει στην προς Εφεσίους Επιστολή 4,15 του αποστ. Παύλου [Αληθεύοντες έν αγάπη] και στον Επίλογο της Λογικής κλείνοντας με τη φράση: ΑΛΗΘΕΥΕΙΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗι (σελ.179) από το βιβλίο του Johannes-Gottlieb Heineccius, Στοιχεία Λογικής και Ηθικής Φιλοσοφίας, που μεταφράστηκε στα ελληνικά από το λατινικό κείμενο και τυπώθηκε στη Βιέννη της Αουστρίας στο τυπογραφείο του Γεωργίου Βενδώτου το 1808.
Αν κάτι σπουδαίο συνέβη στα γενέθλιά μου, είναι ένα φτερούγισμα της πληγωμένης αξιοπρέπειας μου για την Ελλάδα του 2019, για την τιμή να γνωρίζει κάποιος την Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία τόσο που να την κάνει στέψη σε μαρμάρινη αναθηματική πλάκα σε καθεδρικό ναό αλλά και η φράση που με οδήγησε να σκέφτομαι και να αναρωτιέμαι:
Αληθεύω εν Αγάπη;
Νίνα