γ’

Σφαλιστά των οφθαλμών τα διάφανα θυρόφυλλα. Υπόφαιων στιγμών, άκλωστη η ρούσα λήθη. Αγνώστης μητρός υστέρα τίκτει ατέρμονα, διωκόμενων γενιές.

Διαδρομές  απαρέγκλιτες. Ομοούσιες αγωνίας μέριμνες. Φτύνονται και γλείφονται οι ώρες.

Αναμασιόνται μηρυκαστικά ταυτόσημες οι μέρες. Σκαληνά τα κάτοπτρα, ασυμμετρίας περιστρέφουν τις εικόνες.

Ευφυϊών ρυμοτόμων μολυβιές, συγκοινωνούντων γραμμικών ζωών ενώνουν οριζόντιες κατόψεις.

Παράδοξη η ζήση˙

σε κοιμητήριο μπροστά θυσιασμένων πόθων,  μοιράζει υποσχέσεις.

Αλέες ταπεινές, μικρών κελαηδισμών των όρθρων και των εσπερινών, ιερά αναλόγια.