Από τη Χρυσή Πύλη ανατολικά έως την Κασσανδρεωτική Πύλη δυτικά, ο άξονας της πόλης παραμένει ίδιος από όταν χαράκτηκε. Ο Decumanus Maximus για τους Ρωμαίους, η Λεωφόρος για τους Βυζαντινούς,
ο Φαρδύς Δρόμος για τους Οθωμανούς, η Εγνατία, για εμάς σήμερα. Τα τείχη που προστάτευαν την πόλη διασώζονται σε ένα μικρό βαθμό για να ιστορούν
το πέρασμά της στους αιώνες. Οι πύλες της αποτυπώθηκαν σε χαρακτικά και σε βιβλία.
Δυτικά: η Ληταία και η Χρυσή, ανατολικά: της Καλαμαριάς ή Κασσανδρεωτική, η Ρώμη,
των Ασωμάτων και ακόμα μία ανώνυμη, η πύλη της Παλαιολογίνας στην Ακρόπολη. Στο παραλιακό μέτωπο, δυτικά: ο πύργος του Τοπ Χανέ, η πύλη του Γιαλού και ανατολικά:
ο Πύργος του Λέοντος ή Λευκός Πύργος, προστάτευαν την πόλη με τη δύση του ήλιου.
Κάποτε κρίθηκε πως η πόλη δεν έχει ανάγκη προστασίας (1860). Χωρίς τα θαλάσσια τείχη της, άνοιξε απλόχερα την αγκαλιά της, στον Θερμαϊκό κόλπο. Σήμερα, υψώνονται ακριβώς στο ίδιο σημείο, εμπρός στη θάλασσα, νεότερα τείχη, ψηλά και απρόσωπα, να υπογραμμίζουν πως άφησαν πίσω τους όσα η πόλη θα ήθελε και θα της άξιζαν, μετά την πυρκαγιά της.
Διασχίζοντας την πόλη στους αιώνες και στους δρόμους που την διαμοιράζουν σήμερα,
εξακολουθεί να διατηρεί κρυμμένα τοπωνύμια, πύλες και σημεία, καλυμμένα με αστικούς μύθους. Όχι, προφανώς δεν είναι γραμμένα σε τουριστικούς οδηγούς. Είναι για τους εραστές της.
