Σαλονίκη

Να ήταν η τελευταία βροχή της άνοιξης ή του φθινόπωρου να ‘ταν
η πρώτη;
Σημάδεψε κορμί και πόλη, το βράδυ εκείνο το υγρό.
Από τότε κάθε που βρέχει, στους
δρόμους γυρίζει, το είδωλό της μέσα σε σκιές, να ζωντανέψει.
Να ξαναδεί εκείνη τη μορφή της
ερωμένης, που πάντα μέσα του
στο όνομα θα ακούει:
«Σαλονίκη»

Νίνα Ρόδη