Ανάμεσα σε εκλογικές υποψηφιότητες, διαδικασίες, διαπραγματεύσεις, ελπίδες ή και διαψεύσεις, φθάσαμε αισίως στο τέλος, του πρώτου ακαδημαϊκού έτους, του μαθήματος της Παλαιογραφίας. Θα ακολουθήσει το δεύτερο τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Στο διάστημα των προσωπικών σπουδών (αναφέρονται ως επιμορφώσεις αλλά για μένα ήταν σπουδές) που μόλις ένα μήνα πριν ολοκληρώθηκαν, θα μου επιτρέψετε να καταθέσω την προσωπική μου άποψη. Θα μου πείτε και ποιον θα ενδιέφερε μία άποψη για σπουδές και μάλιστα επιμορφωτικές;
Θα απαντήσω: Τον έναν. Αυτόν που θα αντιλαμβάνονταν πως ακόμα και η ενασχόληση με τα Κοινά (ως επίκαιρο) προϋποθέτει συνεχή σπουδή. Πως η υπηρέτηση της επιστήμης προϋποθέτει συνεχή σπουδή. Η έκφραση της τέχνης, η ικανότητα της κοινωνικής συναναστροφής, η θέση απέναντι σε ιστορικά γεγονότα προϋποθέτουν συνεχή σπουδή. Η αναζήτηση της ελληνικής γλώσσας και του πνεύματος, αναμφίβολα απαιτούν συνεχή και αδιάλειπτη σπουδή.
Αξιωθήκαμε να έχουμε ωραίους δασκάλους στην Ελλάδα. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις; Όχι πάντοτε αλλά και γι αυτό το λόγο μπόρεσαν μέσα από αντιδράσεις και αλλαγές να κάνουν τη διαφορά. Ευτύχησα το ακαδημαϊκό έτος 2018 -2019 να συναντήσω σπουδαίες δασκάλες και δασκάλους. Ευτύχησα να τους ακούσω και να μαθητεύσω κάτω από την καθοδήγησή τους.
Όμως σήμερα θα σας γνωρίσω με την Παλαιογραφία.
Τον Οκτώβριο του 2018 άρχισα να παρακολουθώ το διετές «Φροντιστήριο Παλαιογραφίας» του Κέντρου Αγιολογικών Μελετών στην Ι.Μ. Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης, με τη Θεολόγο καθηγήτρια ΜΕ Μαρία Βρέττα- Πασχαλίδου.
Το ήθος της, η μόρφωση και η εμπειρία της κυρίως ο τρόπος που διεξήγαγε το μάθημά της με κέρδισε ολοκληρωτικά από την πρώτη μέρα.
Γελαστή, με όμορφο αίσθημα του χιούμορ, ουδέποτε μας αφαίρεσε το δικαίωμα να είμαστε οι εαυτοί μας, να δείχνουμε ευχαρίστηση και άνεση, ανησυχία ή προσπάθεια να «αποκωδικοποιήσουμε» συμπλέγματα καταλήξεων, ταχυγραφικά σύμβολα, «κρυμμένα γράμματα».
Για μένα τα ίχνη των βημάτων της με οδηγούσαν να την ακολουθήσω σε μια διαδρομή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σε έναν κόσμο άγνωρο, σχεδιασμένο σε περγαμηνή με το πενάκι αντιγραφέων εκατοντάδων χρόνων πριν.
Μέσα από το μάθημά της ήρθα σε επαφή με κείμενα άγνωστα και γνωστά, ιστορικού, επιστημονικού, θεολογικού ενδιαφέροντος που άλλως πως δε θα είχα τη δυνατότητα χωρίς την επιστήμη της παλαιογραφίας.
Η επίσκεψη στο πλαίσιο του μαθήματος και η ξενάγησή μας στο Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, στο Αρχείο Μικροταινιών που αφορά στα μικροφωτογραφημένα χειρόγραφα κυρίως του Αγίου Όρους, με τη συμβολή της Άννας Λυσικάτου (άλλη μία σπουδαία προσωπικότητα, η οποία παρακολουθεί το φροντιστήριο παλαιογραφίας μαζί μας), μας πρόσφερε το προνόμιο μιας ακόμα αποκαλυπτικής εμπειρίας.
…
Ολοκλήρωσα την παρακολούθηση του πρώτου έτους μεσούσης της προεκλογικής μου υποψηφιότητας. Στις εξετάσεις του έτους δε τα πήγα όσο καλά θα ήθελα κι αυτό διότι δεν κατόρθωσα να παραμείνω στοχευμένη σε κάτι που πραγματικά με οδηγεί να γίνω αξιότερος άνθρωπος για τον κόσμο που με περιβάλλει.
Όταν οι εκλογές και η ενασχόληση με τα Κοινά, τα οποία είναι προφανώς σπουδαία υπηρεσία στο δημότη ολοκληρωθούν, αυτό που πραγματικά θα παραμείνει εντός μου θα είναι σίγουρα η γνώση που αποκόμισα από τα μαθήματα αυτά και τα επόμενα που θα ‘ρθουν. Αυτά θα συνεχίζουν να είναι η περιουσία μου και να με πλουτίζουν. Αυτά θα με συμπληρώνουν, θα με ομορφαίνουν, κάθε φορά που θα κάθομαι στο «θρανίο» των μεσήλικων αγωνιών μου για σπουδές και όχι τα αξιώματα.
Νίνα