Κάλυψε τον ορίζοντά σου, ο πόθος της.
Δέσμιο σε κατέστησε στη φυλακή του σώματός της.
Το κορμί της πάλλεται στο ταξίμι των δακτύλων σου.
Η θέα των καμπύλων της; Το γυμνό της δέρμα; Το τραγούδι του ανέμου στα μαλλιά της;
Τι ν’ αφηγούνται στους ανυποψίαστους του κόσμου;
Να αναρωτιέσαι πάψε. Άφησε στο τελευταίο φως, λυτό το θαυμασμό σου.
Στα σεντόνια της νύχτας, η ηδονή, στην αγκαλιά σου θα στη φέρει.
Νίνα Ρόδη, 8.6.2020