Σεικίλου Σκόλιον
Η επιτάφια επιγραφή του Σεικίλου ανακαλύφθηκε το 1883 από τον Σερ Γουίλιαμ Μίτσελ Ράμσεϋ κοντά στις αρχαίες Τράλλεις (κοντά στην Έφεσο), στη Μικρά Ασία.
Χρονολογείται μεταξύ του 2ου αι. π.Χ. και 1ου αι. μ.Χ. και περιέχει ένα ποίημα με μουσική το οποίο θεωρείται η αρχαιότερη μουσική σύνθεση που έχει βρεθεί ολοκλήρως.
Ο Σείκιλος ήταν λυρικός ποιητής και μουσικός κατά την Ελληνιστική εποχή, και το τραγούδι είναι αφιερωμένο στην γυναίκα του, Ευτέρπη.
ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ.
Μετάφραση
Εικόνα είμαι, αυτή η πέτρα· ο Σείκιλος με αφιερώνει σε αθάνατη μνήμη, ένα μνημείο για πολλά χρόνια.
Οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου:
ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ,
ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ.
ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ,
ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ
Μετάφραση
Όσο ζεις λάμψε,
καθόλου μη λυπάσαι.
Για λίγο διαρκεί η ζωή,
ο χρόνος καθορίζει το τέλος.
Μετά το ποίημα υπάρχει το κείμενο «Σείκιλος-Ευτέρ[πη]» που σημαίνει «Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη».
Στην επιγραφή χρησιμοποιείται ενός είδους αρχαιοελληνική σημειογραφία, στην οποία οι νότες γράφονται σαν γράμματα πάνω από τις συλλαβές, ενώ οι χρονικές αξίες συμβολίζονται με γραμμές πάνω από τα μικρά γράμματα (π.χ. καμία γραμμή είναι ένας χρόνος, μία γραμμή είναι δύο χρόνοι κλπ).
Το είδος του τραγουδιού λέγεται Σκόλιον (σκόλιον μέλος) και είναι ένα τραγούδι με συνοδεία λύρας, το οποίο τραγουδιόταν προς το τέλος ενός συμποσίου.
Η μαρμάρινη στήλη που φέρει την επιτάφια επιγραφή βρισκόταν στο μουσείο της Σμύρνης, αλλά χάθηκε κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας (1919-1922), προτού βρεθεί από τον Ramsay. Η στήλη βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας (Nationalmuseet), στην Κοπεγχάγη.
links:
http://el.wikipedia.org/wiki/Επιτάφιος_του_Σείκιλου
http://www.digitale-schule-bayern.de/dsdaten/235/395.pdf