279
Στοχασμός σε μια Πανσέληνο
Στοχασμός σε μια Πανσέληνο
της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου
Αν εκπαιδεύαμε τα νιάτα
πιότερο για ήλιο παρά για χαλασμό.
Αν στα στήθια τους επάνω
κρεμόντουσαν μονάχα
τα άνθη του υμέναιου
παρά φυσίγγια της οργής.
Αν περπατούσαν μέσα στον παράδεισο
σαν πρωτόπλαστοι χωρίς το απαγορευμένο δέντρο
και αν στα χέρια τους κρατιότανε
το όπλο μόνο της αγάπης
που κάθε τόσο απρόσμενα εκπυρσοκροτεί
ελευθερώνοντας φεγγάρια και αστέρια,
νύχτα καμιά δεν θα΄ντυνε τις μέρες μας.
Αιώνια πανσέληνος
σαν δορυφόρος θα κρεμότανε
επάνω από το κάθε μας σκοτάδι
και μες στα μάτια και τα χείλη μας
αχτίδα φως ένας κασμάς
θα ξαναφύτευε αειθαλές
το περιβόλι των καρπών μας.