Home Artenistas Artenistas 22.9.2014

Artenistas 22.9.2014

by admin
350 views

Ο καθρέφτης του 701
του Παναγιώτη Νάννου

Αδέξια κίνηση του μάστορα ράγισε τον καθρέφτη
του επτακόσια ένα δωματίου, εκείνου με το διπλό κρεβάτι.
Η φήμη του ξενοδοχείου δεν επέτρεπε φθορές,
αμέσως δόθηκε εντολή αντικατάστασης.

Καθώς τον απέσυραν απ’ το δωμάτιο,
αναλογίστηκε όσα είχε δει όλα τα χρόνια σιωπηλός.
Να στροβιλίζονται κορμιά, να καίγονται στον πυρετό, να λειώνουν.
Φωτιές ν’ ανάβουν και να σβήνουν.
Λαχανιασμένες οι ανάσες, βιαστικές,
υπό προθεσμία η ευτυχία και με δόσεις.
Πεταμένα ρούχα στις καρέκλες, πού χρόνος για κρεμάστρες και ντουλάπες.
Κάποτε ξεχείλιζε από τις χαραμάδες ο αχνός,
τα σώματα ζεστό νερό σαν κύκλωνε, ίδρωνε ο λουτήρας με όσα έβλεπε.
Το κλείσιμο της πόρτας τυπικό, σιωπή μετά.
Βαριά η μυρωδιά.

Σκιά η ικμάδα, μαραμένη,
σαν τη λευκή γαρδένια στο καλάθι…

Άλλοτε έβλεπε τον πόνο να σταλάζει,
να τον τσακίζουν τα ανθρώπινα:
Θλίψη ανείπωτη, υγρασίες των ματιών, αρρώστιες και νοσοκομεία,
γραφεία δικηγορικά, διαψεύσεις και φωνές απόγνωσης.
Διεκπεραιώσεις τουριστικών πρακτορείων.
Υποκρισία στις εκδοχές του δήθεν.
Ξεχωριστές εκείνες οι μοναχικές αφίξεις και αναχωρήσεις.
Οι σιωπές που είναι ακόμα ποιο βαριές κι από τις εξομολογήσεις.
Οι παρατεταμένες κρύες νύχτες. Οι πνιγμοί σε τρικυμίες πόθων.
Οι όρκοι με ημερομηνία λήξης.
Η απουσία…

Σε μέθη οδηγούν τα όνειρα.
Τα μοναχικά δάκρυα δεν έχουν φύλο και ηλικία.

Σα να μην έχουν τέλος τα ανείπωτα,
κι οι λέξεις να μη έρχονται όταν θέλεις.
Άλλοτε, να είναι άδειες, σαν εκείνες στο ταβάνι τις ματιές,
άδειες σαν εκείνες τις ψυχές, που έρχονται για λίγο να ζεστάνουν.
Ο αποχαιρετισμός μετά, άντε να γιάνουν τα αόρατα εγκαύματα.
Αλήθεια, πόσο διαρκεί ο καημός;

Θα μπορούσε να διηγείται για χρόνια ιστορίες,
ίδιες και απαράλλαχτες πολλές, καθώς μόνο τα ονόματα αλλάζουν:
Ο πόθος ίδιος, η ένταση, τσαλακωμένα τα σεντόνια.
Το ίδιο πάντα θα κελαηδούν τα αηδόνια,
οι άγγελοι με τα λευκά φτερά ίδια θα έρχονται,

για να σηκώσουν στα ουράνια την αιωνιότητα του στιγμιαίου…

Δίπλα σε κάδο απορριμμάτων αναστοχάζεται ο καθρέφτης:
Δεν ράγισα με όσα είδα, φεύγω απρόσμενα,
από μια κίνηση αδέξια;

Σχετικά θέματα