Με τα μάτια
του Τέλλου Φίλη
Οι Ποιητές στη χώρα μου κυκλοφορούν κρυφά τις νύχτες
με τρένα τοπικά ανάμεσα σε μετανάστες που φοβούνται
και θυμωμένους πατριώτες.
Με τα μάτια καταγραφούν τη ζωή,
να μην έχουν αποδεικτικά στοιχεία όταν τους πιάσουν
για αναγνώριση.
Οι Ποιητές στη χώρα μου κινούνται λαθραία
σε οδούς με ονόματα αρχαία,
ανάμεσα σε κλειστά κεπέγκια καταστημάτων,
τρέφονται με τα μάτια, φωτογραφίζουν την παρακμή.
Οι Ποιητές κοιμούνται στα παγκάκια πάνω σε συνθήματα
και υποσχέσεις, για λίγο
και πάλι συνεχίζουν ζητώντας ένα ευρώ από τους περαστικούς.
Οι Ποιητές έχουν φθαρμένα παπούτσια μα διαθέτουν μνήμη.
Αυτή τους κινεί.
Αν τους συναντήσατε,
παρακαλώ μη τους προσπεράσετε με αδιαφορία,
αυτή την αδιαφορία σας θα καταγράψουν,
αυτή θα μείνει σαν διδακτέα ύλη στους μελλοντικούς
που θα ‘ρθουν μετά από σας, για την εποχή μας.
Η αδιαφορία στα μάτια μας.
Όμως αυτό δεν σχηματίζει ποίημα.