357
Κάθε τέτοιο βράδυ
της Αφροδίτης Κυριάκη
Βούιξε στο σκοτάδι
μια μικρούλα στιγμή
-πιο μικρή κι απ’ ανάσα-
κι η ζωή αναποδογύρισε
φλόγα αναποφάσιστου κεριού
που τρεμόπαιξε.
Πρώτη φορά που φοβήθηκες τον άνεμο
και πιο βαθιά νύχτωσε.
Στέγνωσε η πνοή
βήματα ασυνείδητα
χιλιόμετρα αποστάσεων
ακλόνητα στο ίδιο σημείο
χωρίς να ξημερώνει.
Από τότε
κάθε τέτοιο βράδυ
δεν ξημερώνει
ποτέ.