321
Η Ποίηση της Ποίησης
Η Ποίηση της Ποίησης
του Τάκη Σινόπουλου
(Απόσπασμα)
[…]
Το ποίημα ποτέ δεν είναι παρόν.
Είναι μονάχα παρελθόν και μέλλον.
Ανάμνηση και προσμονή.
Απουσία από τα πράγματα
και προβολή σε μια πραγματικότητα
που υπήρξε ή θα υπάρξει κάποτε,
μέσα σε μια άξαφνη στιγμή που θα ‘ναι τότε
όλος ο χρόνος.
Αν ζει, αν υπάρχει ακόμα η ποίηση,
τούτο το χρωστάμε σε ‘κείνη την ασήμαντη,
την ταπεινή ρωγμή που λησμόνησαν οι θεοί
στο σφαλισμένο παράθυρο της σιγουριάς
και της άμυνας των ανθρώπων.