325
Νῦν τὸ ἔαρ ἀνέτειλε
Νῦν τὸ ἔαρ ἀνέτειλε
του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη
Νῦν τὸ ἔαρ ἀνέτειλε,
νῦν ἡ χάρις ἐξήνθησε,
νῦν τὸ Εὐαγγέλιον ἐπεκράτησεν·
ἡ γὰρ σταγὼν ἡ ἐκβλύσασα,
ἐκ τῆς Παναχράντου σου καὶ ζωοποιοῦ πλευρᾶς,
τὰ τῆς κτίσεως πέρατα, πάντα ἤρδευσε·
καὶ ἐβλάστησαν δάφναι καὶ μυρσίναι,
καὶ ὑάκινθοι καὶ ῥόδα,
μαρτυρικῶς ἐν σοὶ θάλλοντα.
Ποίημα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Περισσότερα για την απόδοση του ποιήματος:
Μέλος ἀργὸ εἱρμολογικὸ κατὰ τὴν προφορικὴ κολλυβάδικη παράδοση τῆς Σκιάθου.
Στιχηρὸ προσόμοιο τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου Ἀντίπα, ἐπισκόπου Περγάμου.
Ἦχος δ΄ λεγετος· καὶ συναπτῶς:
Εριρεμ-τεριρεμ,ὁμόηχον κράτημα (τερετισμός),
μέλος Ἰακώβου Πρωτοψάλτου τῆς ΜΧΕ (+1800).