Γραμμές
του Γιώργου Κόρδη
Ξέρεις, το να προτιμάς τις γραμμές είναι σα να θέλεις να περπατάς πάνω σε σχοινιά τεντωμένα.
Η ζωγραφική με γραμμές είναι ριψοκίνδυνη.
Λίγο να φύγεις μαρτυράς αμέσως την αμαρτία σου, την αστοχία, την πτώση σου, τη γύμνια σου.
Η προτίμηση των γραμμών δεν έχει την ασφάλεια του επιπέδου, τη βολική πάλη των μεγάλων επιφανειών.
Η γραμμή είναι σαν τα καλά ερωτόλογα… λίγα, συγκεκριμένα που στοχεύουν πάντα μέσω της καρδιάς το κορμί και φτάνουν στην ένωση με τον πιο ουσιαστικό τρόπο.
Γι’ αυτό και στες μέρες μας πολλοί δεν προτιμούν τες γραμμές.
Πού καιρός τώρα για έρωτες…
Πού καιρός για το λίγο, για το συγκεκριμένο, για καρδιά και για κορμί.
Μια γενική ατμόσφαιρα αρκεί, ένα σώμα, μια στιγμή που τελειώνει και θα ξεχαστεί πριν ακόμη ολοκληρωθεί, είναι αρκετή.
Και λόγια εύκολα για να μην μένουν κενά που φέρνουν άβολες αμηχανίες.
Καλό ξημέρωμα Φαίδωνα, Μαρία, Ευτυχία, Νικόλα, Μαρία από την Κύπρο, Κυριακή, Ασπασία απ’ την Κρήτη, Γιώργο απ’ την Γεράπετρα που χάθηκες πια.
Καλό ξημέρωμα σε όλους όσους δεν ονομάτισα αλλά πέρασαν και περνούν από το νου ασταμάτητα για να μη μείνει η ζωή χωρίς πρόσωπο και σχέση…ούτε στιγμή.