Κυλούν στα λούκια του ουρανούθύμισες ζωής και χύνονται σε τόπο χέρσο κι αδειανό. Ποιος να συγκρατήσει τα ρυάκια;Ποιος στη χούφτα του να πιεί νερό; Διήγηση …
Και να που έζησες,καλέ μου παπά-Γιάννη,για τη μεγάλη συμφοράνα γράψεις στο χαρτί σου,στης φυλακής σου το κελί,και στο υγρό το στρώμα πάνω. Ξημέρωνε η Κυριακή.Μες …
Στον Φοίβο Σε σκεφτόμουν σήμερα το πρωί, από μία υγρή και ζεστή πόλη, που αρνιόταν να ξυπνήσει. Με τα πετροχελίδονα να ελίσσονται ανάμεσα σε τσιμεντένια …
Είχαν μόλις επιστρέψει απ’ τον αγρό. Στη συγκομιδή των κερασιών, είχαν συμμετάσχει. Αδύναμοι στην εξώθυρα, οι χτύποι. Ένα κορίτσι γύρευε τροφή. Μέρες βάδιζε, το λευκό …
Ποιον αναζητάς και ποιον προσμένεις; Λησμόνησες πώς τα μελτέμια τις ακριβές αγάπες, παρασύρουν; Αλίμονο. Αθώο θεωρούν της θάλασσας το μάγεμα… Καταποντίζονται. Σε άγκυρας παγωμένους κρίκους, …
Στην αρχαία θάλασσα, απ’ όταν άρχισε ο χρόνος να μετρά, η γνώση κατακάθεται σαν ίζημα. Ό,τι συνέβη εναποτέθηκε ανάμεσα σε στρώματα στην ιλύ της αιωνιότητας. …
Ο υπαινιγμός της παρουσίας στα σβησμένα ίχνη. Διαποτισμένη από αρμύρα και ζωή, η βρεγμένη άμμος. Εξαντλημένη από τους κατάδικους του εφήμερου, στην πλάτη της. Μια …