Κυλούν στα λούκια του ουρανούθύμισες ζωής και χύνονται σε τόπο χέρσο κι αδειανό. Ποιος να συγκρατήσει τα ρυάκια;Ποιος στη χούφτα του να πιεί νερό; Διήγηση…
Και να που έζησες,καλέ μου παπά-Γιάννη,για τη μεγάλη συμφοράνα γράψεις στο χαρτί σου,στης φυλακής σου το κελί,και στο υγρό το στρώμα πάνω. Ξημέρωνε η Κυριακή.Μες…
Κουράστηκες στο δρόμο. Ώρες περπατούσες· χρόνια.Ανάμεσα σε φωλιασμένα δέντρα, κορμούς γυμνούς.Μία δειλία ανακουφιστική, στο ξάγναντο σ’ οδήγησε.Στην άκρια μιας λίμνης. Δύο βήματα ακόμα,να σταθείς επάνω…
Στον Φοίβο Σε σκεφτόμουν σήμερα το πρωί, από μία υγρή και ζεστή πόλη, που αρνιόταν να ξυπνήσει. Με τα πετροχελίδονα να ελίσσονται ανάμεσα σε τσιμεντένια…
Είχαν μόλις επιστρέψει απ’ τον αγρό. Στη συγκομιδή των κερασιών, είχαν συμμετάσχει. Αδύναμοι στην εξώθυρα, οι χτύποι. Ένα κορίτσι γύρευε τροφή. Μέρες βάδιζε, το λευκό…
Ποιον αναζητάς και ποιον προσμένεις; Λησμόνησες πώς τα μελτέμια τις ακριβές αγάπες, παρασύρουν; Αλίμονο. Αθώο θεωρούν της θάλασσας το μάγεμα… Καταποντίζονται. Σε άγκυρας παγωμένους κρίκους,…
Στην αρχαία θάλασσα, απ’ όταν άρχισε ο χρόνος να μετρά, η γνώση κατακάθεται σαν ίζημα. Ό,τι συνέβη εναποτέθηκε ανάμεσα σε στρώματα στην ιλύ της αιωνιότητας.…
Ο υπαινιγμός της παρουσίας στα σβησμένα ίχνη. Διαποτισμένη από αρμύρα και ζωή, η βρεγμένη άμμος. Εξαντλημένη από τους κατάδικους του εφήμερου, στην πλάτη της. Μια…