Πολλές είναι οι αφορμές στην πόλη για την ανάπτυξη
ενός εσωτερικού διαλόγου. Η Θεσσαλονίκη χαρακτηρίζεται από
την ανεκτικότητα της απέναντι στο ανοίκειο.
Οι αιώνες που συνέγραψαν από κοινού την ιστορία της το δηλώνουν.
Το υφαντό της πόλης με τους πολύχρωμους κόμπους,
τις φορεσιές και τα ενδύματα της, στόλιζε από τη γένεσή της
σχεδόν, την πολυάνθρωπη φυσιογνωμία της.
Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Καθολικοί, όλοι είχαν τις ενορίες
και τους ναούς τους, τις συναγωγές, τα τζαμιά, τους χώρους προσευχής.
Αυτονόητο της συνύπαρξης ήταν ο σεβασμός των ημερών αργίας ή
μεγάλων εορτών της κάθε κοινωνικής ομάδας.
Αυτή την εσωτερικότητα που διαχέεται σε κάθε γωνιά της μπορεί εύκολα
να αναγνωριστεί.
Ιστορική μητρόπολη, με τα δεκάδες βυζαντινά μνημεία της,
αριθμούν δεκαπέντε τέτοια μνημεία της UNESCO στην Θεσσαλονίκη,
να διεκδικούν επάξια τον τίτλο της άλλοτε συμβασιλεύουσας.
Τα χαρακτηρισμένα τζαμιά των πρώην χριστιανικών ναών κατά
την οθωμανική περίοδο και οι δεκάδες συναγωγές διάσπαρτες κυρίως
στο κέντρο της πόλης, μαρτυρούν την ικανοποίηση της εσωτερικής ανάγκης
για επαφή με το Θείο.
Νίνα
