Στη ζωή του καθενός μας, η φράση: «η πρώτη φορά», μεταφέρει πάντοτε ένα ειδικό βάρος.
Η πρώτη φορά που ερωτεύεσαι, η πρώτη φορά που ταξιδεύεις στον τόπο των ονείρων σου, η πρώτη φορά που σε χειροκρότησαν. H πρώτη φορά που κατάφερες κάτι, που γεύτηκες, μύρισες, άκουσες· όλα είναι διαφορετικά την πρώτη φορά.
Όσες κι αν ακολουθήσουν στιγμές, θα είναι το ίδιο δυνατές αλλά δεν θα είναι «η πρώτη φορά».
Μεσημέρι Ιουλίου, στο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης, στη γνωστή Λεωφόρο Νίκης, επισκέφτηκα το βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία».
Βρίσκεται στο βάθος μιας στοάς, γι αυτό κι εύκολα μπορεί κάποιος να προσπεράσει αν δεν είναι κάτοικος Θεσσαλονίκης. Προφυλαγμένο από τους αέρηδες και τους αδυσώπητους ήλιους του καλοκαιριού, ζεστό τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Το βιβλιοπωλείο, δε διαθέτει κάποιον εντυπωσιακό χώρο με ιδιαίτερο ύφος. Μάλλον δεν ανταποκρίνεται στη νέα φιλοσοφία και αντίληψη των μεγάλων πολυκαταστημάτων βιβλίων και χαρτικών. Ένα μικρό βιβλιοπωλείο με τιμές εξαιρετικές, που σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα με την απλότητά του. Που σου προσφέρει την οικειότητα της αυθόρμητης συμπεριφοράς. Αυτό που -για μένα, το ορίζει περισσότερο είναι, οι άνθρωποί του.
Μπήκα στο γνώριμο περιβάλλον του βιβλιοπωλείου. Έψαξα με το βλέμμα να βρω τη Μαρία. Μια ευγενική προσωπικότητα, με χαμόγελο και επικοινωνία που μεταφέρει ήθος. Δεν ήταν εκεί. Ήθελα να τη ρωτήσω πως πάει το βιβλίο μου. Αν υπάρχουν άνθρωποι που το αναζητούν, αν το διάβασε και ποια ήταν η άποψή της.
Θα τη ρωτούσα ό,τι ρωτάνε οι δημιουργοί ενός πρώτου έργου τους, κατευνάζοντας την ανασφάλειά τους˙ για την ανταπόκριση που έχει, τις εντυπώσεις του κόσμου.
Αρχές του 2016 μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο, είχαν τοποθετήσει ένα αντίτυπο εκεί, στους τεράστιους έλληνες ποιητές στο τμήμα «Ελληνική Ποίηση».
Είχα συγκινηθεί που το μικρό, το νιόβγαλτο παιδί μου, πίεζε ανάμεσα στα εξώφυλλά του, το χτυποκάρδι του να βρίσκεται μεταξύ Ρίτσου Γιάννη και Σαχτούρη Μίλτου.
Η γκρίζα λεπτή ράχη του ίσα που φαινόταν. Σκέφτηκα πως κρύβονταν οικειοθελώς θέλοντας να συνηθίσει τ’ αρώματα και τους ίσκιους από τα μεγαλύτερα από αυτό, βιβλία. Δοκίμαζε κάθε βράδυ που έσβηναν τα φώτα να συρθεί λίγο πιο έξω και να σταθεί ακριβώς εκεί στην κόχη του ραφιού, έτοιμο για το πρώτο του πέταγμα.
Πόσο συμπόνεσα εκείνες τις πρώτες απόπειρες.
Την πρώτη φορά που στάθηκε στην άκρη, είμαι σίγουρη πως τραβήχτηκε ξανά φοβισμένο λίγο πιο πίσω από τα άλλα βιβλία του Γιάννη και του Μίλτου.
Κάποτε, εκεί γύρω στο Πάσχα του ίδιου έτους, είχε βρει τον τρόπο να κάνει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του, μπροστά από τους άλλους ποιητές. Ίσως κάποιοι παλαιότεροι να το ενθάρρυναν.
«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» του φώναξε ο Οδυσσέας.
«Όλα τα όνειρα, όνειρο τα κληρονομεί» ακούστηκε η Κική να λέει με τη βραχνή φωνή της.
Και τότε το άλμα του στο όνειρο συνέβη.
Εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου, βρέθηκε στο ράφι ψηλά να περιμένει το επόμενο χέρι που θα το κράταγε. Γενναίο και με πίστη σε αυτό που έγινε, στέκεται με θάρρος και αξιοπρέπεια.
Ήταν «η πρώτη φορά», η δική μου πρώτη φορά που είδα το βιβλίο μου, να ταξιδεύει.
Θάλασσες καλές κι ανέμους, να ‘χει.
Νίνα.
Εικόνα: Marco Cotrufo
Νίνα Ρόδη, Οι Μαγεμένες στην γενέθλια πόλη, εκδόσεις Νησίδες.
Βιβλιοπωλείο “Πρωτοπορία”, Λ. Νίκης 3, 2310-226190